De ouders Chris en Eric vertellen... “Op 21 september vertrok onze dochter Sofie, na haar studies kinesitherapie, naar Peru om als vrijwilliger te gaan werken in het revalidatiecentrum Wasi Esperanza. Na 5 maanden vonden wij het een gepast moment om haar en het centrum te bezoeken. Wij hebben het rondreizen een beetje beperkt en zijn 9 dagen in Ayacucho gebleven om het leven daar en in het revalidatiecentrum van dichterbij mee te maken.
Wij zijn superblij dat we dit gedaan hebben. In de eerste plaats natuurlijk om Sofie terug te zien, maar ook om de cultuur en de levenswijze van een ander continent mee te maken. Het heeft onze kijk op de wereld toch weer een beetje verbreed. Wij hebben Peru leren kennen als een kleurrijk land met vriendelijke mensen. Het is een land in evolutie, maar nog sterk verschillend van streek tot streek. In Peru leeft 30 % van de bevolking onder de armoedegrens maar in een regio als Ayacucho kan dat oplopen tot 70%. Veel mensen werken hard om het wat beter te hebben. Zo hadden we een gesprek met een dame die een standje met fruit heeft op de markt. Zij vertelde ons dat ze elke ochtend om 6 uur begint en tot ‘s avonds 20 uur werkt en dit alle dagen van de week. Beroepen die bij ons al lang verdwenen zijn, vind je daar nog steeds terug. Schoenpoetsers die ganse dagen op de Plaza de Armas werken of de ontvangers die half uit de bus hangen en de mensen helpen opstappen. Het is in België moeilijk voor te stellen maar bij een bakker, apotheek of restaurant kan je nog gerust terecht om 22 uur.
Wij zijn zelf werkzaam in de medische sector en waren dan ook blij dat we de werking daar konden leren kennen. Wasi Esperanza zorgt in de eerste plaats voor revalidatie van 
kinderen met een handicap, maar het betekent zoveel meer voor de kinderen en hun ouders die daar therapie komen volgen. Er wordt multidisciplinair gewerkt om de mensen te helpen hun weg in de gezondheidszorg te vinden en kinderen meer kansen te geven op een betere kwaliteit van leven. Wat ze in Wasi Esperanza met beperkte middelen en mogelijkheden presteren en bereiken is zeer knap.
Sofie werkt samen met twee Peruaanse kinesisten. Er wordt enthousiast gewerkt op een wetenschappelijke basis met oog voor de noden en de mogelijkheden van het kind en zijn omgeving. Er is ook veel aandacht voor de sociale noden van het kind en zijn familie. Dit gebeurt altijd met veel respect en begrip voor de plaatselijke gewoonten en gebruiken. Wij hebben daar zelf kunnen zien dat een organisatie als Wasi Esperanza noodzakelijk is voor de regio. Het zorgt voor mensen die anders in de kou zouden blijven staan. En dat maakt het werk van Tumbador zo belangrijk want Wasi zou niet kunnen bestaan zonder de hulp van Tumbador. De fondsen die door Tumbador bijeengebracht worden, komen rechtstreeks ten goede van Wasi Esperanza. Het zorgt ook voor tewerkstelling van de plaatselijke bevolking in het revalidatiecentrum; er werken meer dan 15 personen. Natuurlijk is niet alles altijd perfect en ideaal, maar er wordt steeds getracht om oplossingen te vinden die voor iedereen aanvaardbaar zijn. Wasi is een groeiende organisatie die elke keer weer bijleert van de moeilijkheden die ze tegenkomen.
Wij zijn in elk geval vol bewondering voor wat daar gebeurt. Wij vinden het een voorbeeld van goede ontwikkelingssamenwerking. Rechtstreeks contact met de bron, kleinschalig en met veel inbreng en tewerkstelling van de plaatselijke bevolking met het ultieme doel om het zelfstandig te laten draaien. Het is voor ons een ervaring geweest die onbetaalbaar is en ons levenslang zal bijblijven.
Je ziet, nooit te oud om van je kinderen te leren. Bedankt Sofie!”