Tijdens de paasvakantie trokken de mama en zus Charlotte van onze vrijwilligster Emilie naar Ayacucho. Zij vertellen graag hun relaas.
“Het was uiteraard een heel gelukkig weerzien met Emilie. We zagen een fijne vrouw aan het werk, die zich volledig inzet voor haar patiëntjes en hun families, voor de organisatie en voor de medewerkers. We stonden versteld van de fierheid waarmee ze vertelde over de stichting die ze op 1 april eindelijk rond kreeg, met de beloftevolle naam Wasi Esperanza. Naast de taak die ze met hart en ziel opneemt, merkten we hoe goed ze geïntegreerd is. Ze spreekt even vlot Spaans als de inlanders, wat maakt dat ze een vlot contact heeft met de mensen. Als een vis in het water begeeft ze zich in het Ayacuchaanse leven, op de marktjes en in de winkeltjes, geniet ze van lokale gerechten, ….
Het centrum zelf, gelegen in een mooi oud pand, georganiseerd rond een piepklein tuintje, bruist van kindergeluid en het komen en gaan van ouders, vrijwilligers, medewerkers, bezoekers. Wat een contrast met de wat gure lokalen waarin ze vroeger zaten! Wij hebben er kennis gemaakt met het dagelijkse leven in het centrum en de albergue. We zagen de niet aflatende inzet van Katrien en Katrijn, orthopedagoge en kinesiste, die zes maanden loopbaanonderbreking namen om hier vrijwillig mee te draaien. Verder zagen we de plaatselijke kinesiste therapie geven, volgden we een infosessie voor ouders, waar ze leerden welke voeding het beste is voor hun gehandicapte kind. We deden mee met de ateliers voor de ouders, waar de mama's noestig juweeltjes maken die ze verkopen om zo een financiële bijdrage te leveren voor de organisatie.
We zagen hoe ze vergaderingen beleggen met instanties om een oplossing te vinden voor problematische gezinssituaties. We zagen de blijdschap van de kindjes, hun guitigheid, hun fierheid, hun tranen en hun liefde…. Gelukkig zijn ze er, mensen die zich belangeloos inzetten voor de medemens. Organisaties waarachter mensen in alle discretie een plekje op de wereld beter maken. Het maakt ons blij en fier dat Emilie er één van is.“