Oprichting van de dagopvang
In september 2007 startten we in samenwerking met de NGO Mama Alice (www.mamaalice.com) een pilootproject rond dagopvang van kinderen met een handicap. Dankzij dit initiatief worden de kinderen meer gestimuleerd om te bewegen, krijgen ze dagelijks gezonde voeding en kunnen de ouders van deze kinderen gaan werken. In de loop van 2008 heeft Tumbador dit project volledig overgenomen. Dankzij de inzet van onze Belgische kinesisten en ergotherapeuten én de Peruviaanse verpleegkundigen worden de kinderen volop gestimuleerd binnen de verschillende facetten van hun ontwikkeling.
Asociación Wasi Esperanza
Intussen groeide het lokale project verder uit tot Asociación Kuskanchik, een toepasselijke naam die "Samen" betekent in het Quechua. Ook het project in San Miguel behoort tot deze asociación en er bestaat een nauwe samenwerking tussen de Peruviaanse medewerkers en Belgische vrijwilligers van beide projecten.
De asociación werd begin 2013 omgedoopt tot Wasi Esperanza – “Huis van de hoop”. Deze naam werd door onze kinderen en hun ouders zelf gekozen.
Op dit moment richt Wasi Esperanza zich hoofdzakelijk op revalidatie van kinderen en jongeren (tot 30 jaar) met een fysieke beperking en wiens familie geen revalidatie in het ziekenhuis kan betalen. Deze therapie kan ook thuis verdergezet worden, dankzij de talrijk georganiseerde workshops, waarin we de ouders zelf tal van technieken aanleren. Tegelijkertijd bouwen we een samenwerkingsverband op met Peruviaanse organisaties (Omaped, Conadis, …) die werken rond personen met een handicap alsook met andere zorgverstrekkers (psychologen, logopedisten,…), zodat er een integrale revalidatie voor een zo breed mogelijk publiek verwezenlijkt wordt. Dat houdt in dat er fysische, psychologische, functionele, sociale revalidatie is en de mogelijkheid tot het aanleren van een beroep. Daarnaast wordt er door Wasi Esperanza veel aandacht besteed aan het sensibiliseren van de lokale overheid en bevolking voor mensen met een fysieke beperking. Enkele stappen die hiervoor al ondernomen werden: regelmatig met de patiënten naar buiten komen, de bevolking van Ayacucho spelenderwijs laten "aanvoelen" wat een fysieke beperking hebben, betekent (rolstoelrijden e.d.), lobbyen bij de regering, departementen en gemeenten en bewustmaking binnen de eigen doelgroep door relevante lezingen te organiseren voor de kinderen, jongeren en hun familieleden.